روشی برای بالا بردن نرخ موفقیت پیوند اعضا در بیماران دیابتی؛ بوی انقلاب می آید؟

یکی از مشکلات دائمی بیماران مبتلا به دیابت (که متاسفانه در کشور ما تعدادشان کم نیست) عدم پذیرش اعضای پیوندی است. اما حالا خبرهایی مبنی بر طلیعه ای از روشنایی در مسیر کشف راه حل مناسب برای این مشکل در دست است.

پژوهشگران تکنیک جدیدی ابداع کرده اند که شانس پیروزی که "شانس بیشتری جهت پیوند اعضا در بیماران دیابتی" بدست می دهد. این تکنیک بر مبنای برداشتن سلولهای پانکراس و تغییر عمکردشان یا همان بازبرنامه ریزی (reprogramming) جهت تولید انسولین است.

محققان دانشگاه ادینبورگ در اسکاتلند با آزمایش این روش روی موش به این نتیجه رسیدند که مدت زمان انتظار بیماران دیابت نوع 1 که نیازمند پیوند سلولی islet (جزایر لانگرهاوس یادتان هست؟!) هستند با این تکنیک کاهش می یابد. در واقع، این تکنیک حالا این امکان را میدهد که سلولهای islet را در آزمایشگاه و از روی سلولهای پانکراس بدست آورد.

در این پژوهش که در مجله Diabetes به چاپ رسیده، پژوهشگران توانسته اند سلولهای isletرا از پانکراس گرفته و آنها را بازبرنامه ریزی کرده اند؛ سپس این سلولهای بدست آمده (با برنامه ریزی مجدد و تغییریافته) به موش تزریق شده  منجر به ترشح انسولین و عادی شدن سطح قند خون شد.

این نمونه ایست از اینکه چگونه بازبرنامه ریزی – توانایی تغییر یک سلول از یک نوع به نوع دیگر- می تواند قابلیت بزرگی در توسعه ی درمان سلولی دیابت و بسیاری دیگر از بیماریها بدست دهد. از طرفی، این تکنیک (البته پس از تکامل و برطرف شدن مشکلات و محدودیت ها) می تواند به کمبود اعضای اهدایی مقابله کند.

آیا شما اطلاعات دیگری در این مورد دارید که بخواهید با ما در میان بگذارید؟ اگر کسی از نزدیکان شما دیابتی بوده و تجربه پیوند اعضا را داشته مشکلات و خصوصیات آن را چگونه توصیف می کنید؟